Mianem samotnik określa się zbiór różnorakich gier karcianych, z których najbardziej popularny jest pasjans. Nie wiadomo dokładnie od czego pochodzi gra, jednak przypuszcza się, że sposób rozkładania kart wziął się od kart tarota używanych we wróżbiarstwie. Pod koniec XVIII w. pojawiła się pierwsza wzmianka o pasjansie w Północnej Europie, na początku XIX w. gra pojawiła się w Francji. Mówi się, że Napoleon Bonaparte dobrze się bawił, grając w pasjansa, podczas wygnania na wyspie św. Heleny w 1816 r. W późniejszych latach gra stała się popularnym sposobem spędzania czasu wolnego przez Francuzów i podbiła resztę świata, w tym także Polskę. Wiele terminów, których używa się w pasjansie (np. tableau) pochodzi z języka francuskiego. Pierwsze książki o grze również często pochodziły z Francji.
Niedawno ukazały się książki „The Complete book of Solitaire Games” Alberta Moreheada i Geoffreya Motta-Smitha - po raz pierwszy wydana w 1949 r. i do dziś w druku - oraz „Penguin Book of Solitaire” Davida Parletta. Są to dwie najbardziej popularne i najistotniejsze książki w świecie układania pasjansa.
Dziś ludzie wciąż lubią spędzać czas, układając pasjansa. In deze zin: "Potrzebujesz: talię kart, płaską powierzchnię i zbiór zasad; to wystarczy, by w zasadzie każdy zagrał w tę grę. Pasjans to prosta rozrywka, pochodząca z czasów, gdy świat nie był jeszcze tak skomplikowany i zagoniony. Niezależnie od tego, czy układasz go w sposób klasyczny (ręcznie), czy na najnowocześniejszym komputerze, odprężasz się, pasjans sprawia, że trenujesz umysł, grając w grę, która jest dziś popularniejsza niż kiedykolwiek!
Kiedy na rynku pojawił się pierwszy komputer osobisty, wypuszczenie elektronicznej wersji pasjansa było logiczną konsekwencją. Ponieważ odwzorowanie kart do gry na ekranie komputera wymaga raczej niewielkiej mocy obliczeniowej, liczba gier karcianych na komputer bardzo szybko osiągnęła rekordową liczbę. W czasach systemu operacyjnego MS-DOS większość gier opierała się na tekście i była przeznaczona dla jednego gracza. W technologii komputerowej obserwuje się ciągły postęp, a możliwości graficznego odwzorowania gier są coraz większe. Dzięki rozległym możliwościom pamięci komputerów przenośnych, programiści mogli również umieścić wiele gier w jednym programie. W ten sposób powstały kolekcje pasjansów.
Pierwszą komercyjnie sprzedawaną kolekcją była „Solitaire Royale”, napisana przez Brada Freggera i wydana przez Spectrum Holobyte w 1987 r. Gra była przeznaczona zarówno na komputery PC (z systemem operacyjnym MS DOS), jak i na Macintosha. Zawierała 8 różnych wariantów, działała na karcie graficznej EGA z 16 kolorami i można ją było obsługiwać myszką.
Kilka lat później, w 1992 r., QQP (Quantum Quality Productions) wypuściło komercyjną kolekcję pod nazwą „Solitaire’s Journey”. Ta gra została również napisana pod MS-DOS-a i zawierała oszałamiającą liczbę 105 różnych wariantów oraz zaawansowane statystyki każdej partii. Gracze mogli nie tylko wybrać, w jaką „podróż” się wybiorą, wybierając pewną liczbę konkretnych wariantów gry, ale mogli również brać udział w „podbojach” i zbierać dodatkowe punkty, wygrywając pewną liczbę rund.
Największą sharewarową kolekcją pasjansów tamtych czasów na MS-DOS-a była zawierająca 7 gier kolekcja „Solitaire Suite” Randy'ego Rasy, wydana w 1991 r. Gra korzystała z grafiki EGA oraz można było ją obsługiwać myszą.
Pasjans Microsoft Windows pojawił się po raz pierwszy z systemem operacyjnym Windows 3.0 w 1990 r. W 1995 r. przy wtórze fanfar wypuszczono Windows 95 dostarczany z grą, która nazywała się FreeCell. FreeCell szybko zyskał na popularności, w konsekwencji pojawiło się wiele sharewarowych wersji tej gry. W końcu wraz z Microsoft Windows XP pojawił się Pasjans Pająk, następnie pojawiło się wiele jego imitacji i wariantów.
Dziś gry te są dostępne w zasadzie na każdej platformie, również na smartfonach i tabletach. Krótko mówiąc, dziś niezależnie od tego, gdzie jesteś, masz stały dostęp do jakiegoś wariantu pasjansa, dzięki czemu możesz zakosztować rozrywki i się odprężyć.